«Κάστρο μικρό είναι και στενούτσικο, το μάκρος του πάει από Βοριά σε Νότο, όπως είναι θεμελιωμένο και το βουνό. Η πόρτα βρίσκεται κατά το ηλιοβασίλεμα, μικρή και πλουμισμένη με κεραμίδια, που’ναι κι όλο-όλο το στολίδι το»

(Φώτης Κόντογλου (1962), Το Κάστρο του Γερακιού, εκδ. Πειραϊκή-Πατραϊκή, αριθ. 84, σ. 28.)

Το 1209 επί Φραγκοκρατίας, στην κορυφή επιμήκους λόφου του Πάρνωνα στα ανατολικά του σημερινού οικισμού, χτίστηκε το Κάστρο του Γερακίου από το Γάλλο βαρόνο Γκι Ντε Ντιβελέ. Ήταν ενδιάμεσος σταθμός για την επικοινωνία με φωτιές, ανάμεσα στα κάστρα του Μυστρά και της Μονεμβασίας.

Σώζεται μεγάλο μέρος του, έχει ακανόνιστη, περίπου τετράπλευρη κάτοψη, με μεγάλους γωνιακούς πύργους και ακολουθεί αρχιτεκτονική ορεινών κάστρων της εποχής. Επίσης, παρουσιάζει μια Β’ φάση ενίσχυσής του, που αποδίδεται στην περίοδο που περιήλθε στους Βυζαντινούς.

Εκτός της σπουδαιότητας των μνημείων του, έχει και εθνική σημασία. Βρίσκεται στο μέσο περίπου του δρόμου Μυστρά – Μονεμβασίας. Ήταν ο στρατιωτικός σταθμός που εξασφάλιζε τη συγκοινωνία των δυο μεγάλων εκείνων βυζαντινών κέντρων.

Οι Εκκλησίες του Κάστρου:
Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής: Σταυρεπίστεγου τύπου ναός υστεροβυζαντινών χρόνων με ερειπωμένα σήμερα προσκτίσματα στα βόρεια και τα νότια.

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου: Αρχικά κτίστηκε σαν δίκλιτος ναός (11ος αιώνας). Αργότερα, κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας, προστέθηκε 3ο κλίτος και νάρθηκας. Διασώζονται τοιχογραφίες βυζαντινής τεχνοτροπίας, που χρονολογούνται στα τέλη του 13ου με αρχές του 14ου αιώνα.

Γεράκι